Om 12.00 uur exact is de veiling van het Alpe d'HuZes 2010 fietsshirt van Team Sogeti gesloten en heeft de hoogste bieder het shirt toegewezen gekregen.
Het hoogste bod bedroeg 100,00 euro (!) en is van Marco van den Brink, directeur Managed Delivery van Sogeti. Wat hij met het shirt gaat doen weten we nog niet, maar dat horen we vast nog wel. We hebben zo'n vermoeden dat het een mooi plekje krijgt op zijn kantoor.
Marco, namens Team Sogeti, Stichting Alpe d'HuZes en KWF Kankerbestrijding bedankt en gefeliciteerd!
hoogste bod staat nog op 100 euro. We hebben nog 3,5 dag te gaan. Doe je bod of wacht iedereen tot vrijdag om 11.55 uur? Wij dagen je uit (voor het Goede Doel)!
Voor de liefhebbers van racefietsen/mountainbiken en/of voor degene die de Kankerbestrijding een warm hart toe dragen is dit een buitenkans om in het bezit te komen van het officiële Alpe d'HuZes 2010 shirt van Team Sogeti. Dit shirt (nieuw en in de verpakking) is ter beschikking gesteld door Sogeti.
Informatie over het shirt: - fietsshirt met 3/4 rits (lange rits) - 3 zakjes op de rug - maat L (gangbare standaard maat). - nauwsluitende pasvorm (racemodel) - kleur: overheersend wit, met rode en blauwe accenten (oogt lekker fris en past overal bij) - merk: Forte - goede kwaliteit; comfortabel om te dragen, voert transpiratie goed af - voorzien van diverse logo's waaronder Alpe d'HuZes, Inspire2Live, Univé, Rabobank, Launch! en natuurlijk ICS en Sogeti. Op de zijkant staat Opgevenisgeenoptie.nl
Hoe werkt de veiling? * de veiling start vrijdag 18 juni * de veiling eindigt vrijdag 25 juni om 12.00 uur * de hoogste bieder koopt het shirt * minimum bod (startbod) is 40,00 euro * bieden in veelvouden van hele euro's * biedingen zijn bindend en onherroepelijk * bieden via email aan frank.pas@sogeti.nl. LET OP: zet in de onderwerpregel het woord "veiling" * tijdstip waarop je mail binnenkomt is bepalend (bij gelijke biedingen) * stand van biedingen wordt dagelijks gepubliceerd via Twitter en/of weblog * bieden staat vrij voor zowel Sogetisten als niet-Sogetisten * over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd * in geval van dubbele of gelijktijdige biedingen of andere onvolkomenheden zal de Manager Duurzaam Ondernemen een beslissing nemen.
Team Sogeti nodigt je uit om je bod uit te brengen op dit mooie fietsshirt. Doe je best en succes!!
Team Sogeti: Daniël Alfrink, Ruud Steeghs, Ben de Rooij, Wim Stolk, Peter-Paul Blonk en Frank Pas (samen goed voor 25 beklimmingen van Alpe d'Huez op 1 dag !!)
Wat later dan de bedoeling was, maar hier dan toch een verslag van onze "koersdag" 3 juni 2010. We hadden besloten om te starten op het moment dat ieder individueel dat het beste vond. Dat betekent dat we niet als team van start gegaan zijn om 5.10 uur tijdens de officiële massastart, maar verspreid over de ochtend. Eigenlijk wel jammer (je maakt het maar 1 keer mee), maar wel een bewuste keuze. Vooral de kou en het lange stilstaan vóór de start, en daarna direct na 400 meter aan de zwaarste stukken van de beklimming moeten beginnen, weerhielden PP en mij ervan om bij de massa te starten. Ruud vond het sowieso te vroeg ("ieder uurtje slaap is er één..."), Ben staat niet op voordat het licht is :-) en Wim had de hele dag de tijd voor die ene beklimming die hij wilde doen. De enige die de ballen had om toch om 5.10 uur aan de start te staan was Daniël.
Samen met Ruud en PP vertrok ik (Frank) om 5.15 uur vanaf de camping, zodat we een warmingup hadden van ruim 7 km tot aan de start. Daar stond mijn auto geparkeerd en hebben we ons windjack achtergelaten in de auto. PP kwam halverwege de camping en de start erachter dat hij zijn hartslagmeter niet om had en keerde om om die alsnog op te halen (heel verstandig gezien de inspanning die we gingen doen). Met zijn goedvinden zijn Ruud en ik doorgereden en zijn samen om 5.52 uur over de startmat gereden.
Die eerste klim was heel bijzonder. Het was relatief rustig op de berg (de meute was al voor ons uit vertrokken), het begon net licht te worden en de zon bescheen de besneeuwde toppen van de bergen om ons heen. Je zag die toppen steeds meer in het zonlicht verschijnen. Daarnaast rijdt je er met het besef dat dit de dag is waar je een half jaar lang voor getraind hebt en waar je hele inzamelingsaktie voor bedoeld is geweest. Ook denk je aan de mensen waarvoor je dit eigenlijk doet, de mensen die lijden (of geleden hebben) aan de verschrikkelijke ziekte die kanker heet. Dat besef geeft toch een speciale (emotionele) lading aan zo'n eerste klim. Dat werd nog eens versterkt toen wij in de eerste bocht (bocht 21) een moeder inhaalden die een rolstoel naar boven duwde met daarin haar dochtertje. Over en weer hebben we elkaar vriendelijk begroet en succes resp. een prettige dag gewenst. Wij dachten dat zij toeschouwers waren die een mooi plekje gingen opzoeken tussen bocht 21 en 20. Later die dag (om 18.15 uur) bleek dat deze moeder en dochter tot de deelnemers (wandelaars) behoorden. Toen kwamen ze namelijk onder luid applaus boven op Alpe d'Huez over de finish. Ruim 12 uur onderweg geweest om de 14km lange klim te voet en een rolstoel voortduwend af te leggen! Respect, wat een inspanning en doorzettingsvermogen!! Ruud en ik zijn de eerste klim lange tijd bij elkaar gebleven. Het ging lekker (makkelijk zelfs), we hadden een fijn tempo te pakken waarmee we de dag wel door konden komen (niet té snel dus), we babbelden wat en ondertussen begonnen we de achterhoede van de vroeg gestartte deelnemers al in te halen. Een paar kilometer voor de top is Ruud gaan versnellen (het ging hem net niet hard genoeg). Met 1,5 minuut tijdverschil waren we boven. Bij de auto troffen we Marion aan en hebben we onze bidons gevuld, gegeten (en eten meegenomen) en vooral hebben we onszelf warm aangekleed voor de koude afdaling die zou volgen (het was boven nog maar 3-4 graden Celsius). Ook arriveerde Daniël iets na ons bij de auto; die hadden we blijkbaar in de laatste kilometer ergens ingehaald. Net als hem hebben ook wij die hele eerste klim gereden met een smile van oor tot oor. In 1 woord: genieten!
Warm aangekleed zijn we met z'n drieën afgedaald. Beneden de warme spullen in de auto gelegd en weer naar boven. Daniël vertrok alvast, ik moest mijn overschoenen nog uittrekken bleek, Ruud zocht een toilet op (onaangekondigd). Hierdoor reden we ieder apart naar boven, maar dat geeft niets, je kunt niet de hele dag bij elkaar blijven omdat ieder toch zijn eigen tempo moet rijden. Onderweg hebben we elkaar allemaal wel weer een keer getroffen. Ook de 2e en 3e klim gingen me erg goed af, zelfs makkelijker dan vooraf gedacht. Ruud was niet helemaal fit, want na de 2e klim voelde hij zich misselijk en heeft een wat langere pauze genomen. Uiteindelijk is dat wel weer goed gekomen, zij het dat hij meerdere keren die dag het toilet bezocht heeft :-).
Gaandeweg de ochtend kwamen ook de berichten door over onze andere teamleden of ontmoeten we elkaar boven bij de auto/verzorging. Wim was toch niet te lang in bed gebleven en bleek om 6.49 uur gestart voor zijn 1e beklimming. In een keurige tijd (1 uur 47) kwam hij voor de eerste keer boven. Na een flinke pauze is hij naar beneden gereden om de berg voor een tweede keer te bedwingen (als het een keer lukt, dan lukt een tweede keer ook nog wel). Ook nu was hij weer binnen de 2 uur boven. Dat een derde klim er in zou zitten had Wim niet gedacht, totdat hij het team van Knooppunt Kranenbarg tegenkwam. Wim zat bij de start te bedenken of hij nog wel of niet een 3e keer zou starten toen Caroline Tensen hem aansprak en vroeg hoe vaak hij al naar boven was geweest. Toen Wim antwoordde "twee keer", nodigde Caroline hem uit om dan nog een 3e keer te gaan, maar dan samen met de "Power Vrouwen". Zo kwam het dat ik in de afdaling na mijn 4e klim deze dames tegenkwam (o.a. Ruth Jaccot, Caroline Tensen en Helga van de Leur) met in hun kielzog "onze" Wim. En het is hem gelukt! Deze kanjer, die 8 maanden geleden nog nooit op sportieve wijze gefietst had, laat staan een berg per fiets beklommen had en de eerste maanden zelfs op een geleende (te grote) mountainbike heeft getraind, heeft op 1 dag drie keer Alpe d'Huez beklommen!!! Team Sogeti is trots op hem!
Hoewel Ben wilde uitslapen en niet vroeg op wilde, is hij blijkbaar toch al om 6.21 uur de startlijn gepasseerd. Ik moet hem ergens wel tegen gekomen zijn, maar als je met redelijk hoge snelheid afdaalt en het is druk, dan heb je geen oog voor degene die naar boven gereden komen. Daarbij komt dat iedereen in hetzelfde tenue rijdt, dus we lijken allemaal wel heel erg op elkaar. Ben heb ik de hele dag dus niet gezien, maar dat komt misschien ook wel omdat hij na zijn 3e beklimming (ook een super prestatie Ben!!) gezellig met zijn vrouw Annelies een zonnig terrasje heeft opgezocht in Bourg d'Oisans. Zo zie je dat er verschillende variaties zijn op het thema "genieten" :-).
Peter-Paul (PP) hebben we nog wel gezien. Die ging ook lekker. Op z'n PP's wist hij te vertellen hoe hard hij wel naar boven fietste en dat Michael Boogerd moeite had hem bij te houden (of was het nou net andersom :-)). Nee, even serieus, ook PP heeft een super prestatie neergezet door de berg vier keer te bedwingen. Vooral omdat hij erg veel last kreeg van zijn rug en zich tijdens de beklimmingen tot tweemaal toe heeft moeten laten masseren. Bij bocht 7 (de "Nederlandse bocht" bij het kerkje), was een medische post ingericht waar je desgewenst massage kon krijgen. Het is jammer dat hem dat veel tijd gekost heeft, want er had anders zeker nog meer ingezeten.
Daniël heeft zichzelf ook overtroffen door vier keer de Alpe te beklimmen. Dat was meer dan hij een half jaar geleden had durven hopen. De investering in een nieuwe fiets is dus niet voor niets geweest. Sterker nog, de plannen voor een volgend Alpenavontuur werden 's avonds al weer gemaakt.
Ondanks zijn niet optimale fysieke fitheid (misselijk en buikpijn) heeft Ruud puur op karakter (en mentaal een beetje gesteund door zijn broer die de laatste twee klimmen meefietste) toch zijn doelstelling van zes beklimmingen waar kunnen maken. Respect!!
Zelf ben ik in totaal vijf keer naar boven geklommen. Dat had ik vooraf (en zeker na maandag die eerste kennismaking) nooit durven hopen. Gelukkig zijn de goede voorbereiding en vele trainingsuren niet voor niets geweest. De vijfde klim heb ik samen gedaan met een kennis van mij uit Nuenen (Coen, hier rechts samen met mij over de finish), dat hadden we afgesproken. Voor hem was het de zesde klim en een hele emotionele. We zijn samen relatief rustig naar boven gefietst (de benen wilde ook niet meer zo best) en hebben onderweg een paar stops gemaakt om foto's te nemen, een flesje water van de organisatie leeg te drinken en een plaspauze te houden. Coen fietste al ruim 3 weken met een liesbreuk rond, maar heeft de pijn verbeten om zijn doel te bereiken. Dit alles ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw en zijn zieke vader. Hand in hand zijn we samen om 18.24 uur de finish gepasserd.....
Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die er zelf niet bij geweest is wat voor een bijzondere sfeer er op deze dag hing (zelfs de hele week al). De saamhorigheid onder de deelnemers (en publiek) is enorm. Je wordt hartstochtelijk aangemoedigd door het vele publiek, dat je bij naam noemt (staat op je stuurbordje!). Daardoor ga je een kilometer per uur harder fietsen. Om een indruk van die sfeer te krijgen kijk op de filmpjes die ik tijdens de 4e klim al fietsend gemaakt heb en op YouTube heb gezet (trefwoorden: Frank Pas en Alpe d'HuZes).
Wat ook belangrijk is, zo niet het belangrijkste, is dat wij op dit moment al bijna 27.000 euro hebben opgehaald en er kan nog geld gedoneerd worden tot 1 oktober 2010. Het kan dus alleen nog maar meer worden.
Natuurlijk bedanken wij al diegene die ons gesteund hebben door hun donatie/sponsoring of door materiële ondersteuning (zie ook het sponsoroverzicht op onze site). Maar vooral ook dank aan onze supporters die 3 juni aanwezig waren: Annelies, Marleen (en familie), Ciska, de familie en vrienden van Ruud en niet te vergeten Marion, die om 3.15 uur opgestaan is om de auto naar boven te rijden en de hele dag deze post bemand heeft!!!!
Dat wij als Team Sogeti en ieder voor zich iets bijzonders hebben gedaan dringt eigenlijk pas tot je door de dagen erna. Dat gevoel blijft nog dagen bij je hangen en overvalt je soms op onverwachte momenten. Het is voor ons een dag geworden om nooit te vergeten!
De meeste leden van Team Sogeti waren zondag al aangkomen op Camping Le Chateau in Rochetaillee (gemeente Bourg d'Oissans). Alleen Wim en PP kwamen maandag aan. Zondagavond om 19 uur begon het te regenen en dat heeft de hele nacht geduurd tot en met de volgende ochtend 10.30 uur. Toen werd het droog en trok de lucht open. Daarom was ik 's ochtends met Ben alvast de startnummers gaan ophalen boven op de berg, nu was het er nog niet druk. Toen het zonnetje doorkwam droogde alles langzaam op. De meeste van ons wilde 's middags fietsen, maar ieder had daar andere plannen voor en dat moet kunnen.
Ik (Frank) ging om 13.15 uur fietsen met Coen (ook uit Nuenen), de rest was toen nog niet terug op de camping van de ochtend activiteiten. Wij zijn vanaf de camping de Col d'Ornon gaan beklimmen. Een mooie goed lopende klim die niet al te steil is. .En een bijzonder mooie omgeving, echt genieten! In die klim werden we nog opgehouden door een schaapsherder die zijn kudde schapen aan het lossen was uit een grote vrachtauto met oplegger om ze de alpenwei in te sturen voor de zomer. Dat waren zeker 300 schapen!Zie de foto Dat heeft ons 10 minuten stilstaan opgeleverd, maar natuurlijk een hoop hilariteit en een onvergetelijke ervaring.
Boven aangekomen zijn we Col weer aan dezelfde kant afgedaald, omdat dat de kortste weg was naar de Alpe d'Huez. In de afdaling kwamen we Ben en Daniel nog tegen die omhoog gingen.
Daarna hebben we de Alpe d'Huez beklommen (ik voor de eerste keer) om te kijken hoe dat ging en wat we donderdag verwachten kunnen. We waren in 1 uur 16 minuten boven (vanaf het bruggetje voor de kenners, tot net voor het tunneltje). Die tijd viel niet tegen, maar de berg is toch zwaarder dan ik verwacht had. Dat wordt nog een zware dag donderdag 3 juni als we meerder keren naar boven willen. Ik stel me in op 6 beklimmingen, maar we zullen zien hoever we komen. Alles wat je meer dan 1 keer naar boven rijdt is al een prestatie van formaat weet ik nu. 's Avonds een pastabuffet gedaan bij de broer van Daniel (maarten) die een hotel heeft (Auberge la Douche Montagne) in Allemont.
Vandaag (dinsdag) zijn we weer eerst met de auto naar boven gegaan (Wim, PP, Marion en ik) om voor PP been- en armstukken te kopen. Die heb je wel nodig in de afdalingen, want de wind maakt het koud en je wilt je spieren warm houden. Op de weg terug naar beneden mooie foto's gemaakt (helaas heb ik die nog niet geupload). Daarna even onderhoud gepleegd aan mijn fiets en die van PP, om daarna even een uurtje de beentjes los te fietsen in het dal. Vanavond hebben we bij de organisatie deelgenomen aan een buffet (Paella) en zijn daarna weer lekker terug gegaan naar de camping.
Morgen (woensdag) zullen de meeste niet meer fietsen, althans ik niet. Nog wat boodschapjes doen, fiets inspecteren, spullen klaarleggen voor donderdag (vooral heel veel voeding en drinken), als lunch pannenkoeken van Ciska, om 16 uur de groepsfoto met alle 2700 deelnemers (!!!) en daarna als diner de spaghetti van Marion. Tussendoor veel rusten en proberen 's avonds op tijd naar bed te gaan (en toch de slaap te pakken), want we moeten vroeg op. De plannen zijn dat Marion om 3.00 uur de berg oprijdt met de auto van PP en die op een mooi plekje zet net achter de finish (om als bevoorrading te dienen). Daar slaapt ze dan nog even door in de auto. Wij willen om 5.15 uur op de camping wegfietsen, zodat we om 5.40 uur aan de voet van de Alp zijn en zo direct door kunnen fietsen, zonder de drukte van de massastart om 5.10 uur en met een warmingup. De avond ervoor (morgen dus) zetten we 1 auto vlak bij de start neer. Die moet dienen als depot voor het achterlaten van de warme kleding die je nodig hebt in de eerste afdaling. Tevens zal Annelies van daaruit de krentebollen verstrekken.
Het komt dus dichtbij nu, spannend!
Even voor de duidelijkheid, niet alleen wij slapen in een stacaravan, maar sommige van onze fietsen ook (Zie foto). De mijne heeft de eerste nacht in de keuken gestaan, maar maandagnacht in mijn slaapkamer :-). Hij moet ook zijn rust hebben want donderdag moet ook mijn Trek 2000 flink aan de bak!
Het is bijna zover. Na maanden van voorbereidingen, acties en trainingen vertrekken we dit weekend naar Frankrijk om daar op donderdag 3 juni deel te nemen aan Alpe d'HuZes. Mede dankzij de steun van velen van jullie is het bij voorbaat al een succes! Het gaat namelijk in eerste instantie om de hoeveelheid geld die we in kunnen zamelen voor KWF Kankerbestrijding en dat is nu al ruim 24.000 euro. Dat mag nog meer worden. Doneren kan nog steeds (tot 1 oktober) via de links op onze website www.gevenisweleenoptie.nl
Wij hopen dat je de komende week onze belevenissen volgt en dan met name op donderdag 3 juni natuurlijk. Wij van onze kant houden jou op de hoogte door Twitter Tweets en onze blog http://gevenisweleenoptie.blogspot.com/, ook te vinden op de nieuwspagina van onze site www.gevenisweleenoptie.nl
Wij wensen onszelf veel succes toe, hopenlijk doe jij dat ook :-) Het gaat erg zwaar worden dat is een zekerheid.
Opgeven is geen optie. Geven wel.
Geven van energie, inspanning en geld.
Daarom doen wij, zes gepassioneerde medewerkers van Sogeti Nederland B.V. mee aan het prachtige evenement Alpe d'HuZes
Kijk ook eens op onze website
Je kunt ons volgen op Twitter
--------------------------------
