Om 12.00 uur exact is de veiling van het Alpe d'HuZes 2010 fietsshirt van Team Sogeti gesloten en heeft de hoogste bieder het shirt toegewezen gekregen.
Het hoogste bod bedroeg 100,00 euro (!) en is van Marco van den Brink, directeur Managed Delivery van Sogeti. Wat hij met het shirt gaat doen weten we nog niet, maar dat horen we vast nog wel. We hebben zo'n vermoeden dat het een mooi plekje krijgt op zijn kantoor.
Marco, namens Team Sogeti, Stichting Alpe d'HuZes en KWF Kankerbestrijding bedankt en gefeliciteerd!
hoogste bod staat nog op 100 euro. We hebben nog 3,5 dag te gaan. Doe je bod of wacht iedereen tot vrijdag om 11.55 uur? Wij dagen je uit (voor het Goede Doel)!
Voor de liefhebbers van racefietsen/mountainbiken en/of voor degene die de Kankerbestrijding een warm hart toe dragen is dit een buitenkans om in het bezit te komen van het officiële Alpe d'HuZes 2010 shirt van Team Sogeti. Dit shirt (nieuw en in de verpakking) is ter beschikking gesteld door Sogeti.
Informatie over het shirt: - fietsshirt met 3/4 rits (lange rits) - 3 zakjes op de rug - maat L (gangbare standaard maat). - nauwsluitende pasvorm (racemodel) - kleur: overheersend wit, met rode en blauwe accenten (oogt lekker fris en past overal bij) - merk: Forte - goede kwaliteit; comfortabel om te dragen, voert transpiratie goed af - voorzien van diverse logo's waaronder Alpe d'HuZes, Inspire2Live, Univé, Rabobank, Launch! en natuurlijk ICS en Sogeti. Op de zijkant staat Opgevenisgeenoptie.nl
Hoe werkt de veiling? * de veiling start vrijdag 18 juni * de veiling eindigt vrijdag 25 juni om 12.00 uur * de hoogste bieder koopt het shirt * minimum bod (startbod) is 40,00 euro * bieden in veelvouden van hele euro's * biedingen zijn bindend en onherroepelijk * bieden via email aan frank.pas@sogeti.nl. LET OP: zet in de onderwerpregel het woord "veiling" * tijdstip waarop je mail binnenkomt is bepalend (bij gelijke biedingen) * stand van biedingen wordt dagelijks gepubliceerd via Twitter en/of weblog * bieden staat vrij voor zowel Sogetisten als niet-Sogetisten * over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd * in geval van dubbele of gelijktijdige biedingen of andere onvolkomenheden zal de Manager Duurzaam Ondernemen een beslissing nemen.
Team Sogeti nodigt je uit om je bod uit te brengen op dit mooie fietsshirt. Doe je best en succes!!
Team Sogeti: Daniël Alfrink, Ruud Steeghs, Ben de Rooij, Wim Stolk, Peter-Paul Blonk en Frank Pas (samen goed voor 25 beklimmingen van Alpe d'Huez op 1 dag !!)
Wat later dan de bedoeling was, maar hier dan toch een verslag van onze "koersdag" 3 juni 2010. We hadden besloten om te starten op het moment dat ieder individueel dat het beste vond. Dat betekent dat we niet als team van start gegaan zijn om 5.10 uur tijdens de officiële massastart, maar verspreid over de ochtend. Eigenlijk wel jammer (je maakt het maar 1 keer mee), maar wel een bewuste keuze. Vooral de kou en het lange stilstaan vóór de start, en daarna direct na 400 meter aan de zwaarste stukken van de beklimming moeten beginnen, weerhielden PP en mij ervan om bij de massa te starten. Ruud vond het sowieso te vroeg ("ieder uurtje slaap is er één..."), Ben staat niet op voordat het licht is :-) en Wim had de hele dag de tijd voor die ene beklimming die hij wilde doen. De enige die de ballen had om toch om 5.10 uur aan de start te staan was Daniël.
Samen met Ruud en PP vertrok ik (Frank) om 5.15 uur vanaf de camping, zodat we een warmingup hadden van ruim 7 km tot aan de start. Daar stond mijn auto geparkeerd en hebben we ons windjack achtergelaten in de auto. PP kwam halverwege de camping en de start erachter dat hij zijn hartslagmeter niet om had en keerde om om die alsnog op te halen (heel verstandig gezien de inspanning die we gingen doen). Met zijn goedvinden zijn Ruud en ik doorgereden en zijn samen om 5.52 uur over de startmat gereden.
Die eerste klim was heel bijzonder. Het was relatief rustig op de berg (de meute was al voor ons uit vertrokken), het begon net licht te worden en de zon bescheen de besneeuwde toppen van de bergen om ons heen. Je zag die toppen steeds meer in het zonlicht verschijnen. Daarnaast rijdt je er met het besef dat dit de dag is waar je een half jaar lang voor getraind hebt en waar je hele inzamelingsaktie voor bedoeld is geweest. Ook denk je aan de mensen waarvoor je dit eigenlijk doet, de mensen die lijden (of geleden hebben) aan de verschrikkelijke ziekte die kanker heet. Dat besef geeft toch een speciale (emotionele) lading aan zo'n eerste klim. Dat werd nog eens versterkt toen wij in de eerste bocht (bocht 21) een moeder inhaalden die een rolstoel naar boven duwde met daarin haar dochtertje. Over en weer hebben we elkaar vriendelijk begroet en succes resp. een prettige dag gewenst. Wij dachten dat zij toeschouwers waren die een mooi plekje gingen opzoeken tussen bocht 21 en 20. Later die dag (om 18.15 uur) bleek dat deze moeder en dochter tot de deelnemers (wandelaars) behoorden. Toen kwamen ze namelijk onder luid applaus boven op Alpe d'Huez over de finish. Ruim 12 uur onderweg geweest om de 14km lange klim te voet en een rolstoel voortduwend af te leggen! Respect, wat een inspanning en doorzettingsvermogen!! Ruud en ik zijn de eerste klim lange tijd bij elkaar gebleven. Het ging lekker (makkelijk zelfs), we hadden een fijn tempo te pakken waarmee we de dag wel door konden komen (niet té snel dus), we babbelden wat en ondertussen begonnen we de achterhoede van de vroeg gestartte deelnemers al in te halen. Een paar kilometer voor de top is Ruud gaan versnellen (het ging hem net niet hard genoeg). Met 1,5 minuut tijdverschil waren we boven. Bij de auto troffen we Marion aan en hebben we onze bidons gevuld, gegeten (en eten meegenomen) en vooral hebben we onszelf warm aangekleed voor de koude afdaling die zou volgen (het was boven nog maar 3-4 graden Celsius). Ook arriveerde Daniël iets na ons bij de auto; die hadden we blijkbaar in de laatste kilometer ergens ingehaald. Net als hem hebben ook wij die hele eerste klim gereden met een smile van oor tot oor. In 1 woord: genieten!
Warm aangekleed zijn we met z'n drieën afgedaald. Beneden de warme spullen in de auto gelegd en weer naar boven. Daniël vertrok alvast, ik moest mijn overschoenen nog uittrekken bleek, Ruud zocht een toilet op (onaangekondigd). Hierdoor reden we ieder apart naar boven, maar dat geeft niets, je kunt niet de hele dag bij elkaar blijven omdat ieder toch zijn eigen tempo moet rijden. Onderweg hebben we elkaar allemaal wel weer een keer getroffen. Ook de 2e en 3e klim gingen me erg goed af, zelfs makkelijker dan vooraf gedacht. Ruud was niet helemaal fit, want na de 2e klim voelde hij zich misselijk en heeft een wat langere pauze genomen. Uiteindelijk is dat wel weer goed gekomen, zij het dat hij meerdere keren die dag het toilet bezocht heeft :-).
Gaandeweg de ochtend kwamen ook de berichten door over onze andere teamleden of ontmoeten we elkaar boven bij de auto/verzorging. Wim was toch niet te lang in bed gebleven en bleek om 6.49 uur gestart voor zijn 1e beklimming. In een keurige tijd (1 uur 47) kwam hij voor de eerste keer boven. Na een flinke pauze is hij naar beneden gereden om de berg voor een tweede keer te bedwingen (als het een keer lukt, dan lukt een tweede keer ook nog wel). Ook nu was hij weer binnen de 2 uur boven. Dat een derde klim er in zou zitten had Wim niet gedacht, totdat hij het team van Knooppunt Kranenbarg tegenkwam. Wim zat bij de start te bedenken of hij nog wel of niet een 3e keer zou starten toen Caroline Tensen hem aansprak en vroeg hoe vaak hij al naar boven was geweest. Toen Wim antwoordde "twee keer", nodigde Caroline hem uit om dan nog een 3e keer te gaan, maar dan samen met de "Power Vrouwen". Zo kwam het dat ik in de afdaling na mijn 4e klim deze dames tegenkwam (o.a. Ruth Jaccot, Caroline Tensen en Helga van de Leur) met in hun kielzog "onze" Wim. En het is hem gelukt! Deze kanjer, die 8 maanden geleden nog nooit op sportieve wijze gefietst had, laat staan een berg per fiets beklommen had en de eerste maanden zelfs op een geleende (te grote) mountainbike heeft getraind, heeft op 1 dag drie keer Alpe d'Huez beklommen!!! Team Sogeti is trots op hem!
Hoewel Ben wilde uitslapen en niet vroeg op wilde, is hij blijkbaar toch al om 6.21 uur de startlijn gepasseerd. Ik moet hem ergens wel tegen gekomen zijn, maar als je met redelijk hoge snelheid afdaalt en het is druk, dan heb je geen oog voor degene die naar boven gereden komen. Daarbij komt dat iedereen in hetzelfde tenue rijdt, dus we lijken allemaal wel heel erg op elkaar. Ben heb ik de hele dag dus niet gezien, maar dat komt misschien ook wel omdat hij na zijn 3e beklimming (ook een super prestatie Ben!!) gezellig met zijn vrouw Annelies een zonnig terrasje heeft opgezocht in Bourg d'Oisans. Zo zie je dat er verschillende variaties zijn op het thema "genieten" :-).
Peter-Paul (PP) hebben we nog wel gezien. Die ging ook lekker. Op z'n PP's wist hij te vertellen hoe hard hij wel naar boven fietste en dat Michael Boogerd moeite had hem bij te houden (of was het nou net andersom :-)). Nee, even serieus, ook PP heeft een super prestatie neergezet door de berg vier keer te bedwingen. Vooral omdat hij erg veel last kreeg van zijn rug en zich tijdens de beklimmingen tot tweemaal toe heeft moeten laten masseren. Bij bocht 7 (de "Nederlandse bocht" bij het kerkje), was een medische post ingericht waar je desgewenst massage kon krijgen. Het is jammer dat hem dat veel tijd gekost heeft, want er had anders zeker nog meer ingezeten.
Daniël heeft zichzelf ook overtroffen door vier keer de Alpe te beklimmen. Dat was meer dan hij een half jaar geleden had durven hopen. De investering in een nieuwe fiets is dus niet voor niets geweest. Sterker nog, de plannen voor een volgend Alpenavontuur werden 's avonds al weer gemaakt.
Ondanks zijn niet optimale fysieke fitheid (misselijk en buikpijn) heeft Ruud puur op karakter (en mentaal een beetje gesteund door zijn broer die de laatste twee klimmen meefietste) toch zijn doelstelling van zes beklimmingen waar kunnen maken. Respect!!
Zelf ben ik in totaal vijf keer naar boven geklommen. Dat had ik vooraf (en zeker na maandag die eerste kennismaking) nooit durven hopen. Gelukkig zijn de goede voorbereiding en vele trainingsuren niet voor niets geweest. De vijfde klim heb ik samen gedaan met een kennis van mij uit Nuenen (Coen, hier rechts samen met mij over de finish), dat hadden we afgesproken. Voor hem was het de zesde klim en een hele emotionele. We zijn samen relatief rustig naar boven gefietst (de benen wilde ook niet meer zo best) en hebben onderweg een paar stops gemaakt om foto's te nemen, een flesje water van de organisatie leeg te drinken en een plaspauze te houden. Coen fietste al ruim 3 weken met een liesbreuk rond, maar heeft de pijn verbeten om zijn doel te bereiken. Dit alles ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw en zijn zieke vader. Hand in hand zijn we samen om 18.24 uur de finish gepasserd.....
Het is moeilijk uit te leggen aan iemand die er zelf niet bij geweest is wat voor een bijzondere sfeer er op deze dag hing (zelfs de hele week al). De saamhorigheid onder de deelnemers (en publiek) is enorm. Je wordt hartstochtelijk aangemoedigd door het vele publiek, dat je bij naam noemt (staat op je stuurbordje!). Daardoor ga je een kilometer per uur harder fietsen. Om een indruk van die sfeer te krijgen kijk op de filmpjes die ik tijdens de 4e klim al fietsend gemaakt heb en op YouTube heb gezet (trefwoorden: Frank Pas en Alpe d'HuZes).
Wat ook belangrijk is, zo niet het belangrijkste, is dat wij op dit moment al bijna 27.000 euro hebben opgehaald en er kan nog geld gedoneerd worden tot 1 oktober 2010. Het kan dus alleen nog maar meer worden.
Natuurlijk bedanken wij al diegene die ons gesteund hebben door hun donatie/sponsoring of door materiële ondersteuning (zie ook het sponsoroverzicht op onze site). Maar vooral ook dank aan onze supporters die 3 juni aanwezig waren: Annelies, Marleen (en familie), Ciska, de familie en vrienden van Ruud en niet te vergeten Marion, die om 3.15 uur opgestaan is om de auto naar boven te rijden en de hele dag deze post bemand heeft!!!!
Dat wij als Team Sogeti en ieder voor zich iets bijzonders hebben gedaan dringt eigenlijk pas tot je door de dagen erna. Dat gevoel blijft nog dagen bij je hangen en overvalt je soms op onverwachte momenten. Het is voor ons een dag geworden om nooit te vergeten!
De meeste leden van Team Sogeti waren zondag al aangkomen op Camping Le Chateau in Rochetaillee (gemeente Bourg d'Oissans). Alleen Wim en PP kwamen maandag aan. Zondagavond om 19 uur begon het te regenen en dat heeft de hele nacht geduurd tot en met de volgende ochtend 10.30 uur. Toen werd het droog en trok de lucht open. Daarom was ik 's ochtends met Ben alvast de startnummers gaan ophalen boven op de berg, nu was het er nog niet druk. Toen het zonnetje doorkwam droogde alles langzaam op. De meeste van ons wilde 's middags fietsen, maar ieder had daar andere plannen voor en dat moet kunnen.
Ik (Frank) ging om 13.15 uur fietsen met Coen (ook uit Nuenen), de rest was toen nog niet terug op de camping van de ochtend activiteiten. Wij zijn vanaf de camping de Col d'Ornon gaan beklimmen. Een mooie goed lopende klim die niet al te steil is. .En een bijzonder mooie omgeving, echt genieten! In die klim werden we nog opgehouden door een schaapsherder die zijn kudde schapen aan het lossen was uit een grote vrachtauto met oplegger om ze de alpenwei in te sturen voor de zomer. Dat waren zeker 300 schapen!Zie de foto Dat heeft ons 10 minuten stilstaan opgeleverd, maar natuurlijk een hoop hilariteit en een onvergetelijke ervaring.
Boven aangekomen zijn we Col weer aan dezelfde kant afgedaald, omdat dat de kortste weg was naar de Alpe d'Huez. In de afdaling kwamen we Ben en Daniel nog tegen die omhoog gingen.
Daarna hebben we de Alpe d'Huez beklommen (ik voor de eerste keer) om te kijken hoe dat ging en wat we donderdag verwachten kunnen. We waren in 1 uur 16 minuten boven (vanaf het bruggetje voor de kenners, tot net voor het tunneltje). Die tijd viel niet tegen, maar de berg is toch zwaarder dan ik verwacht had. Dat wordt nog een zware dag donderdag 3 juni als we meerder keren naar boven willen. Ik stel me in op 6 beklimmingen, maar we zullen zien hoever we komen. Alles wat je meer dan 1 keer naar boven rijdt is al een prestatie van formaat weet ik nu. 's Avonds een pastabuffet gedaan bij de broer van Daniel (maarten) die een hotel heeft (Auberge la Douche Montagne) in Allemont.
Vandaag (dinsdag) zijn we weer eerst met de auto naar boven gegaan (Wim, PP, Marion en ik) om voor PP been- en armstukken te kopen. Die heb je wel nodig in de afdalingen, want de wind maakt het koud en je wilt je spieren warm houden. Op de weg terug naar beneden mooie foto's gemaakt (helaas heb ik die nog niet geupload). Daarna even onderhoud gepleegd aan mijn fiets en die van PP, om daarna even een uurtje de beentjes los te fietsen in het dal. Vanavond hebben we bij de organisatie deelgenomen aan een buffet (Paella) en zijn daarna weer lekker terug gegaan naar de camping.
Morgen (woensdag) zullen de meeste niet meer fietsen, althans ik niet. Nog wat boodschapjes doen, fiets inspecteren, spullen klaarleggen voor donderdag (vooral heel veel voeding en drinken), als lunch pannenkoeken van Ciska, om 16 uur de groepsfoto met alle 2700 deelnemers (!!!) en daarna als diner de spaghetti van Marion. Tussendoor veel rusten en proberen 's avonds op tijd naar bed te gaan (en toch de slaap te pakken), want we moeten vroeg op. De plannen zijn dat Marion om 3.00 uur de berg oprijdt met de auto van PP en die op een mooi plekje zet net achter de finish (om als bevoorrading te dienen). Daar slaapt ze dan nog even door in de auto. Wij willen om 5.15 uur op de camping wegfietsen, zodat we om 5.40 uur aan de voet van de Alp zijn en zo direct door kunnen fietsen, zonder de drukte van de massastart om 5.10 uur en met een warmingup. De avond ervoor (morgen dus) zetten we 1 auto vlak bij de start neer. Die moet dienen als depot voor het achterlaten van de warme kleding die je nodig hebt in de eerste afdaling. Tevens zal Annelies van daaruit de krentebollen verstrekken.
Het komt dus dichtbij nu, spannend!
Even voor de duidelijkheid, niet alleen wij slapen in een stacaravan, maar sommige van onze fietsen ook (Zie foto). De mijne heeft de eerste nacht in de keuken gestaan, maar maandagnacht in mijn slaapkamer :-). Hij moet ook zijn rust hebben want donderdag moet ook mijn Trek 2000 flink aan de bak!
Het is bijna zover. Na maanden van voorbereidingen, acties en trainingen vertrekken we dit weekend naar Frankrijk om daar op donderdag 3 juni deel te nemen aan Alpe d'HuZes. Mede dankzij de steun van velen van jullie is het bij voorbaat al een succes! Het gaat namelijk in eerste instantie om de hoeveelheid geld die we in kunnen zamelen voor KWF Kankerbestrijding en dat is nu al ruim 24.000 euro. Dat mag nog meer worden. Doneren kan nog steeds (tot 1 oktober) via de links op onze website www.gevenisweleenoptie.nl
Wij hopen dat je de komende week onze belevenissen volgt en dan met name op donderdag 3 juni natuurlijk. Wij van onze kant houden jou op de hoogte door Twitter Tweets en onze blog http://gevenisweleenoptie.blogspot.com/, ook te vinden op de nieuwspagina van onze site www.gevenisweleenoptie.nl
Wij wensen onszelf veel succes toe, hopenlijk doe jij dat ook :-) Het gaat erg zwaar worden dat is een zekerheid.
Afgelopen maandag 2e pinksterdag werd bij Pro Life Factory in Warmond een spinningmarathon gehouden waarvan de opbrengst geheel ten goede kwam aan Alpe d'HuZes. Dankzij de inspanningen van Peter-Paul Blonk en zijn broer Alex kon in 4 sessies 530 euro worden toegevoegd aan de stand van Team Sogeti. Speciale dank dank gaat uit naar Pro Life Factory die ruimte en trainers ter beschikking stelde en de deelnemers. Team Sogeti werd vertegenwoordigd door Daniel, Ruud, Peter-Paul en Ben. Daniel en Ruud namen aan alle 4 de sesies deel, Peter-Paul en Ben deden er 3.
Team Sogeti zal tijdens de wedstrijddag van Alpe d'HuZes de beschikking krijgen over de overheerlijke krentenbollen van Bakkerij Hans van Beijnen (www.hansvanbeijnen.nl) uit Waalwijk.
Team Sogeti heeft zich ten doel gesteld om in het kader van haar deelname aan Alpe d'HuZes 2010 een bedrag van 30.000 euro aan donaties bij elkaar te krijgen voor de KWF Kankerbestrijding. We zijn al aardig op weg (ruim 22.000 euro), maar dat is nog niet genoeg. Daarom organiseren we met ondersteuning van Pro Life Factory (zie http://www.prolifefactory.nl/) op 2de Pinksterdag (24 mei) een spinningmarathon, waarvan de opbrengst uiteraard volledig ten goede komt aan KWF Kankerbestrijding, in de vorm van een donatie aan Alpe d’HuZes !!!!
Wat mag je verwachten?? Een intensief programma van in totaal 6 sessie van 45 minuten. Deelname kan per team, waarbij de spinningfiets voor jouw team gereserveerd wordt voor alle 6 sessies. Maar deelname kan natuurlijk ook op individuele basis. Waarbij je de fiets reserveert per sessie. Vergeet dan vooral niet aan te geven aan hoeveel sessies je wilt deelnemen en of je dat aaneengesloten wilt doen of met een rust blok tussen je sessies. Je kan ook een voorkeur tijdstip opgeven waarop je wilt starten maar in welke mate dat exact gehonoreerd kan worden is uiteraard afhankelijk van het aantal deelnemers en het enthousiasme waarmee men zich inschrijft!!
De details :
- Wanneer : Maandag 24 Mei : 2de pinksterdag- Waar : Pro Life Factory, Veerpolder 6, 2361 KV Warmond, 071 3011897 (zie voor contactgegevens en routebeschrijving http://www.prolifefactory.nl/) - Hoe laat : 10.00 uur ontvangst : zorg dat je op tijd bent !!! - Hoe : 6 sessies van 45 minuten - Dus tot : reken op 5½ uur vette aktie, met de start op 10.30 uur en dus douchen rond 16.00 uur ??? - Kosten : Deelname per persoon : € 10,- per sessie, of € 50,- voor deelname aan alle 6 sessies !!!! Deelname per team (fiets alle 6 sessies gereserveerd) : € 50,-per fiets - Mogelijk : Totaal 30 fietsen beschikbaar
Kortom samen kunnen we de bijdrage aan KWF in één dag verhogen met ongeveer € 1500,- !!! Dat is absoluut de moeite waard en daar wil jij toch ook je sportieve bijdrage aanleveren. Of niet dan??
Wil jij alleen meedoen of met een team, meld je zo snel mogelijk aan. En zegt het voort zegt het voort: Aan collega’s binnen Sogeti of bij de klant, maten van de fietsclub, je fitness maatjes, onder vrienden, buren en bekenden, etc. etc. Iedereen is welkom om deel te nemen, ook als je geen ervaren spinner/fietser bent. Het wordt een gezellige & sportieve dag met als bonus jouw bijdrage voor het KWF. Daarnaast is het een goed excuus om 2e Pinksterdag niet naar “verplichte” familiebijeenkomsten te hoeven :-).
Uiteraard geldt vol = vol dus …… doe je best en doe het snel. Het is al over drie weken !!!!! Meld je aan bij Peter-Paul Blonk (06 51807519 voor nadere informatie) onder vermelding van je naam en, indien je met een team deelneemt, de naam van je team, hoeveel sessies je wilt meedoen (een team doet automatisch mee aan alle 6 sessies), of je aaneengesloten op de fiets wil zitten of een pauze prefereert en eventuele voorkeur start tijdstip (daar wordt zoveel mogelijk rekening meegehouden). Je kunt ook rechtstreeks bij Pro Life Factory inschrijven: Vragen en gegevens doorgeven aan de balie medewerker/ster of vragen naar Junior Jansen Tel : 071 - 30 11 897 Mail : kontakt@prolifefactory.nl of juniorjansen@prolifefactory.nl
Zaterdag 10 april stond het voltallige Team Sogeti om 10.30 uur op de parkeerplaats van Café 't Vöske (wie kent het niet?) in Berg en Terblijt klaar voor een gezamelijke trainingsrit. Nadat PP zijn broek nog even goed had ingevet (helaas is de foto niet door de censuur gekomen :-)) konden we vertrekken. De meeste van ons wilden een rit van ongeveer 100km doen, maar aangezien het voor Wim de eerste keer was dat hij met klimmen op echte heuvels geconfronteerd werd, leek het verstandiger als hij slechts een deel van het parkoers (ongeveer 40km was de bedoeling) met ons zou meerijden en daarna terug zou keren naar de auto's.
We besloten een groot deel van de Mergellandroute te rijden, die ook door Berg en Terblijt komt. Deze begint vanaf daar met een fijne opwarmer (de Bemelerberg), die niet al te zwaar is, maar wel even goed de spieren op scherp zet. Daarna gaat het glooiend via Cadier en Keer, Gronsveld, onder Maastricht door richting Eysden. Vanuit Eysden volgt de weg eigenlijk steeds de Belgische grens en loopt het op en neer tot aan Epen. In Epen besloten de 3 "koplopers" een extra lus te pakken over de Schweiberg om daarna de anderen te treffen bij een restaurant in de afdaling van de Camerig richting Vaals. Toen we elkaar daar gevonden hadden stond de teller inmiddels op zo'n 60km en we staken onze bewondering voor Wim niet onder stoelen of banken. Hij had zich kranig geweerd en in eigen tempo alle hellingen bedwongen. Na een lekkere kop koffie, thee of cola met een enorm stuk Limburgse vlaai erbij besloot Wim, mede ook op ons advies, om nu toch maar om te draaien en de kortste binnendoorweg terug naar Berg en Terblijt te nemen. We adviseerden hem om via Valkenburg te rijden en daar linksaf de Cauberg op te rijden als afsluiter. Dit was de kortste weg en op die manier kom je automatisch in Berg en Terblijt uit. Zo kon hij ook ervaren wat ons op 3 juni te wachten staat, want dat is de Cauberg, maar dan 13 km lang. Met een shot legale doping (met de klinkende naam "Guarana - Speed on Top" http://www.3action.be/nl/products_detail.php?id=87 ) achter zijn kiezen namen we afscheid van Wim (voor die dag).
De rest vervolgde de route om bij Vaals een "bezoekje" te brengen aan het Drielandenpunt. Dit is een mooie klim die je niet moet laten liggen. Daarna weer terug de route opgepakt door Vijlen, Mechelen naar Wittem en van daar richting Eys. Van verre zie je de zendmast al staan bovenop de Eyserbosweg, één van de zwaarste beklimmingen in Limburg en berucht uit de Amstel Gold Race. Ruud en Frank waren bekend met deze klim, maar de rest had er alleen maar over gehoord. Dat je de tip "begin rustig, want het venijn zit hem in de staart" serieus moet nemen hebben ook Ben, PP en Daniel ervaren, want de laatste honderd meter met 19% stijging doen echt pijn. Nadat we allemaal door Ruud op de foto gezet waren, volgde een snelle rit over een vlakke weg naar de Fromberg. Daarna door Wijlre langs de Brand bierbrouwerij gereden omdat we besloten af te wijken van de Mergelland route. De Keutenberg leek de meeste wat te heftig na zoveel kilometers, dus als alternatief, maar nauwelijks minder zwaar, werd de "Dode Man" beklommen. We weten nu waar die naam vandaan komt, want zo voel je je echt als je boven bent. Tjonge wat een klerebult. Boven bleek Ruud lek gereden te hebben, dus na een plak- en plaspauze konden we verder via Sibbe afdalen naar het centrum van Valkenburg, waar de terassen vol zaten. Was dat omdat men gehoord had dat wij hier aan het trainen waren of kwam het door het zonnetje? We zullen het nooit weten, want wij hadden geen tijd om te stoppen. We gingen direct linksaf de Cauberg op, net zoals in de finale van de Amstel Gold Race. Ook die deed pijn na bijna 100km klimmen door het Limburgse land, maar stuk voor stuk kwamen we boven aan. Het laatste stukje richting Berg en Terblijt werd benut om de belevenissen van de dag door te nemen en "uit te fietsen".
De conclusie was dat we in Nederland toch wel hele mooie stukjes "buitenland" hebben; dat we een leuk team hebben, met allemaal kanjers; dat Wim iedereen verbaasd heeft met zijn doorzettingsvermogen (hij bleek in totaal 85km gefietst te hebben en ook de Cauberg gepakt te hebben); en tenslotte dat we een heerlijk dagje gefietst, maar vooral ook echt getraind hebben (102,7 km) met elkaar.
Hieronder de gegevens en link om de route in Garmin Connect (en Google Earth) te kunnen bekijken:
Een paar weken geleden heeft er bij Sogeti Vianen een interview plaats gevonden door ICT-Office (de branche organisatie voor ICT bedrijven) in het kader van hoe ICT kan bijdragen aan Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. René Speelman vertelt in dit filmpje iets over zijn plannen voor MAO (Maatschappelijk Actief Ondernemen) en als voorbeeldproject, dat Sogeti vanuit MAO sponsort, wordt Frank Pas geïnterviewd als lid van Team Sogeti, het team dat gaat deelnemen aan Alpe d'HuZes op 3 juni 2010.
Het interview is te zien op de site van ICT-Office: http://www.ictoffice.nl/index.shtml?id=7188 maar ook op YouTube http://www.youtube.com/watch?v=C4g-qvyahHY
Afgelopen week hebben we onder de Sogeti-collega's tijdens de diverse divisie- en unitmeetings een loterij gehouden. De hoofdprijs was een echte Johhny Loco Beachcruiser fiets, welke beschikbaar is gesteld door Sogeti. De loten kostten 1 euro per stuk en de opbrengst komt 100% ten goede aan de Stichting Alpe d'HuZes en dus aan KWF Kankerbestrijding. Uiteindelijk heeft deze loterij een bedrag opgeleverd van 3.590,00 euro. En dat is meer dan we vooraf hadden durven hopen. Wij willen dan ook alle collega's die hieraan bijgedragen hebben door loten te kopen hiervoor hartelijk bedanken. SUPER !!!
Speciale dank gaat ook uit aan de diverse collega's die ons hebben ondersteund door als "support team" op te treden tijdens de loterij. Omdat er op 15 locaties meetings waren konden wij niet zelf met een support team overal aanwezig zijn en hebben unitmanagers en professionals ons ook daar geholpen door als ambassadeur te fungeren. Top !!!
Het geeft ons een goed gevoel om te merken dat er onder de collega's zoveel bereidheid is om voor het goede doel iets extra's te doen en als vrijwilliger je in te spannen om toch zoveel mogelijk geld op te halen voor de Kankerbestrijding. Gezien het onderwerp van onze inzamelingsactie was de minuut stilte, die gehouden werd tijdens de meeting ter nagedachtenis aan onze overleden collega Fons Maes, extra indrukwekkend en werden we door zijn overlijden afgelopen week weer extra met de neus op de realiteit gedrukt. Wij wensen zijn familie, vrienden en collega's langs deze weg erg veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Hoe gaat de verloting van de fiets nu verder in zijn werk? Per divisie is er 1 genominneerde bekend geworden tijdens de meetings. Uit de unitmeetings van Software Control wordt ook 1 genominneerde getrokken en deze gaat samen met de genominneerden van de andere divisies en Staf in een grote pot waar Jeroen Versteeg, onze CEO, volgende week de winnaar uit zal trekken. Daarnaast worden er een tweede en derde prijswinnaar getrokken, die elk een troostprijs zullen ontvangen. De winnaars zullen uiteraard persoonlijk bericht krijgen en daarnaast op de Lichtkrant en op ons weblog bekend gemaakt worden.
Op de hierbij geplaatste foto zie je Wim Stolk, lid van Team Sogeti, in zijn fietsoutfit, bijgestaan door zijn Support Team. Op de andere foto is Tinus Vellekoop (MT-lid IS) bezig met de trekking van het winnende lot tijdens de divisiemeeting van IS (Infrastructuur Services).
Nogmaals dank aan iedereen voor hun hulp en gulle gift. Fijne Paasdagen!! Team Sogeti (FP)
Donderdag 25 maart vertrokken Ruud, Peter Paul en Frank naar het plaatsje Kruth in de Vogezen, aan de voet van de "Grand Ballon". Daar had Ruud een camping gevonden die chalets verhuurt en speciaal voor ons 2 dagen eerder open ging. Wij waren dus de enige camping gasten op dat moment, ook leuk. De weervoorspellingen waren niet al te rooskleurig (8 graden en regelmatig regen), maar daar lieten wij ons niet door weerhouden.
Dag een;
Na onze eerste nacht in de chalet, welke overigens prima uitgerust was en voorzien van alle gemakken (magnetron, vaatwasser en toilet :-)), bleek het 's ochtends te regenen. Later zou het droger worden, dus we gingen eerst met de auto (ja, die dikke X5 van PP) de mooiste (lees moeilijkste) beklimming van de Grand Ballon verkennen. Een stukje rijden naar het dorpje St.Amarin en daar het smalste weggetje omhoog. Het wegdek was zo slecht dat we al besloten hier straks niet met de racefiets over heen te kunnen, maar met de mountainbike. We hadden voor alle zekerheid allemaal 2 fietsen mee genomen (MTB en race). Ongeveer 2 kilometer van de top kwamen we ter hoogte van een herberg een kleine sneeuwrichel tegen, maar die namen we met gemak, om 30 meter verderop geconfronteerd te worden met een weg die bedekt was met een pak sneeuw van 30-40 cm. De weg naar boven bleek dus nog afgesloten. En wat doe je als je met een BMW voor de keuze staat om je verstand te volgen (= achteruit keren in het gras) of je gevoel ("ik trek hem wel even om op de sneeuw"). PP had beter niet zijn gevoel kunnen volgen. We reden ons tot aan de assen toe vast in de zachte (dooiende) sneeuwmassa.
Ruud en Frank eruit (dat scheelt een paar kilo), maar na een beetje heen en weer spinnen, stond hij muurvast. Geluk bij een ongeluk dat we nog naast de herberg stonden. Die was weliswaar nog gesloten (ook die ging pas 28 maart open), maar er brandde wel licht. Gelukkig bleek de vrouw des huizes thuis en bereid ons 2 sneeuwscheppen te lenen, onder voorwaarde dat wij op de terugweg de slagboom dicht zouden trekken, die haar zus net daarvoor open had laten staan. Als dat niet gebeurd was waren wij niet naar boven gereden. Na een minuutje of 10 graven in de ijzige kou en striemende sneeuw-/regenbuien, waren de wielen zover vrij dat PP een poging kon wagen (zie de foto's en het filmpje). Uiteindelijk lukte het. Blij dat we niet met de fiets naar boven gekomen waren, want dan hadden we om moeten keren (moesten we nu trouwens ook).
Daarna hebben we met de auto 2 andere beklimmingen verkend, die minder hoog waren en daarom sneeuwvrij (op dat moment tenminste). De Col du Bramont (956 mtr hoog) en Le Markstein (1191 mtr hoog). Deze beide liggen vlak naast elkaar en dicht bij de camping.
Hoewel het 's middags nog steeds geen goed weer was (temperatuur ca. 6 gr.), zijn we uiteindelijk toch gaan fietsen op een droog moment. Toen we goed en wel de camping af waren begon het cehter al te regenen en dat hield niet meer op. Eerst naar de Col du Bramont. Dit is een klim van exact 7 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 5,7%. Een mooie klim met veel haarspeldbochten. Gaandeweg de klim ging de regen over in natte sneeuw. Boven (temperatuur een graad of 2) even een fotootje gemaakt en op elkaar gewacht, daarna snel een ander regenjack aan en naar beneden. En dat was koud! Ik dacht dat mijn hersens bevroren en gevoel in mijn vingers had ik ook al nauwelijks meer. Door de vele plassen (of liever waterstroompjes) over de weg, werden mijn voeten, ondanks de overschoenen, zeik- en zeiknat. Beneden aangekomen hoorde ik het water in mijn schoenen soppen. Gelukkig geen koude, maar wel natte voeten. En wat doe je dan? Terug naar de camping om lekker in een warm chaletje bij te komen van deze ontberingen of als een stel echte bikkels verstand op nul en volgas aan de volgende beklimming beginnen. Dus eigenlijk weer de keuze tussen verstand (= terug naar de camping) en gevoel ("we zijn er nu toch en we laten ons niet kennen"). Je raadt het al, op naar Le Markstein. Deze was minder steil (gemiddeld slechts 4,4%), maar door de kou die we inmiddels hadden geleden en de natte kleren én door zijn lengte (14 kilometer continue klimmen), was hij niet veel makkelijker. De kunst is om dan je ritme te vinden en al je gedachten uit bannen en alleen maar te blijven stampen. En dat lukte. Uiteindelijk kwamen we ook hier weer alle drie na elkaar boven. Langs de kant van de weg lag nog een behoorlijk pak sneeuw de laatste kilometers. Boven aangekomen snel een eindje naar beneden om uit de ijzige wind te zijn en daar een paar droge shirts en droge handschoenen aan te trekken. Je sjouwt wat mee zo'n berg op met dit weer, maar we hadden het hard nodig. Daar kwamen we PP tegen die het laatste stukje nog omhoog moest. .. Vanwege de kou spraken we af alvast af te dalen en beneden te verzamelen. 14 km klimmen is zwaar, maar je krijgt het er tenminste lekker warm van. 14 km dalen is zwaar afzien. Ik was koud tot op het bot, alles was nat en koud en het werd steeds kouder. Ik heb nog niet eerder zo'n kou gehad en zo afgezien. Tijdens de afdaling kon ik mijn vingers niet meer bewegen en daardoor nauwelijks de remmen bedienen. In de klim was ik in een uur boven, maar de afdaling duurde uiteindelijk ook nog een half uur. Bij de chalet hadden we moeite om onze spullen los te maken en uit te trekken.... Lekker naar binnen, opwarmen en een warme douche nemen. Zelf heb ik het de hele avond niet meer warm gekregen.
dag twee;
Zaterdagochtend, 5.45 uur werd ik wakker en wat hoorde ik? Regen en niet zo zachtjes ook. Weer ingedommeld en om 6.30 uur weer wakker en nog steeds regen. Balen dus. Om 7.30 uur was de rest ook op, ontbijt en crisisoverleg. Wat doen we? Wel fietsen, niet fietsen? Ruud besloot zich niet meer nat te laten regenen, hij was tenslotte de voorbije week ook ziek geweest en moest aan zijn gezondheid denken (heel verstandig Ruud). Ik twijfelde. Toen ik wakker was geworden was ik het liefst direct in de auto gestapt. Maar PP was heel stellig: "ik heb $%*@#$$! geen 600 km in de auto gezeten om niet meer te gaan fietsen. Ik ga koste wat kost!" En ik kon PP natuurlijk niet alleen laten gaan. Stel dat hij zich weer vast zou rijden :-). Samen vertrokken we bij een temperatuur van 2 graden) dik ingepakt in extra lagen kleding en regenjacks voor een enkelvoudige beklimming van Le Markstein. Misschien saai om 2 keer dezelfde berg te nemen, maar qua training was dit wel het beste, een lekkere lange klim die niet al te moeilijk is. Na 2 km rijden kwamen we aan de voet van de klim en daar begin het te regenen. Dat is niet meer opgehouden. De eerste kilometer samen opgereden, maar toen hebben we ieder ons eigen tempo gepakt. Het nadeel van voorop rijden is dat je niet weet of de ander nog wel volgt of dat hij misschien al omgedraaid is en lekker bij de kachel zit. De benen deden nog zeer van gisteren, maar op karakter blijf je toch je benen rond draaien. "Opgeven is geen optie" gonsde het door mijn hoofd. Onderweg nog een "kippenvelmoment" gehad toen ik 3 hertjes op 20 meter afstand aan de rand van het bos zag lopen. Ze stopten even om naar mij te kijken (" welke maf fietst er nu met dit weer tegen een berg op") waarna ze hoofdschuddend rustig verder liepen. Echt gaaf!!! Na een kilometer of 10 (dus zo'n 4 km van de top) lag er verse sneeuw langs de weg en was er op de weg enige natte sneeuw zichtbaar. En dat werd steeds erger. In de laatste 2 km hebben we zelfs echt op en door de sneeuw gefietst die er lag. Ik dacht nog, dat wordt opletten bij de afdaling straks. Eigenlijk was het niet leuk meer. Je bent moe, de regen/natte sneeuw striemt je gezicht, je bent alleen op een berg, kunt nergens aan denken, want je zit in een trance, je wilt eigenlijk omkeren, maar toen bedacht ik me "als je nu kon kiezen tussen het ondergaan van een chemokuur of onder deze condities een berg opfietsen?" Helaas kun je niet kiezen op het moment dat je een chemokuur nodig hebt, maar ik denk dat iedere patient graag met ons zou willen ruilen en die berg op fietsen in de sneeuw. Doorgaan dus, want nogmaals "Opgeven is geen optie!".
Met die gedachten in mijn hoofd werd ik ruw opgeschrikt door een luid toeterende automobilist, notabene nog een Nederlander ook. Welke idioot...... verhip, het was Ruud die ons met de auto achterna kwam om wat plaatsjes te schieten. Leuk voor het nageslacht en voor de weblog natuurlijk. Boven weer vlug omgedraaid en een beschut plekje gezocht want ik waaide bijna van mijn fiets. Extra kleding aangetrokken en droog mutsje onder de helm (je leert snel op dit soort dagen) en even een foto van de fiets in de sneeuw en van Ruud die langs kwam rijden. PP nog een aanmoediging mee gegeven voor de laatste kilometer en daarna met beleid door de besneeuwde bochten terug naar beneden. Als een speer de warmte van de douche opgezocht.
Omdat we 's middags toch niet meer konden gaan fietsen hebben we het verblijf met 1 nachtje ingekort en zijn we aan het begin van de middag naar huis gereden. Ondanks het slechte weer hebben we een enorm gezellig maar ook nuttig weekend gehad. We hebben leuke gesprekken gevoerd en elkaar beter leren kennen en we hebben goed getraind. En we waren enorm trots op elkaar vanwege het doorzettingsvermogen dat we hebben laten zijn. Stuk voor stuk echte bikkels!!! Dat belooft wat voor 3 juni !!! Maar misschien volgende keer toch een trainingskamp op Mallorca? :-)
Alle foto's zijn te zien op http://picasaweb.google.nl/steeghru/Vogezen2010# en http://picasaweb.google.com/bikebikkel/Vogezen2010#
Zaterdag 6 maart vond er in Apeldoorn een Alpe d'HuZes deelnemersbijeenkomst plaats waar 5 van de 6 leden van Team Sogeti bij aanwezig waren. We hebben daar een paar indrukwekkende presentaties gehoord en weten nu weer waarom we het ook alweer gingen doen, die verschrikkelijke berg zo vaak mogelijk beklimmen op 3 juni. Uit die verhalen blijft 1 boodschap hangen: OPGEVEN IS GEEN OPTIE! Opgeven doe je met je verstand, doorgaan doe je met je hart en met een sterk doel voor ogen.
Aansluitend zijn we naar restaurant Het Paviljoen op de Posbank gereden waar ook het zesde teamlid zich op tijd meldde, zodat we om 13.00 uur konden gaan fietsen. Onder de deskundige leiding van onze "gids" Ruud (hier rechts op de foto) hebben we lekker een aantal klimmetjes genomen in de omgeving. Als je hier fietst zie je weer hoe mooi Nederland eigenlijk is. Fantastisch! Iedereen heeft deze klimtraining goed doorstaan. We troffen een mooie zonnige dag, maar met 2 graden en een sterke Noord-Oosten wind was het ijzig koud. Daardoor was iedereen na 2 uur fietsen dusdanig koud geworden dat we het daarbij gelaten hebben. Op de foto zie je Wim (in het rode jack), die opmerkte dat fietsen op de Veluwe "toch anders was" dan bij hem in de polder :-). Uiteindelijk hebben we een kleine 40 kilometer weg getrapt, niet zo veel, maar wel nuttig en gezellig zo met het team. Volgende "afspraak" is zaterdag 10 april wanneer we de Zuid Limburgse heuvels onveilig gaan maken. Op de onderste foto zie je Ben, hier nog op zijn MTB (in verband met het verwachtte slechte weer, maar straks gewoon op zijn (nieuwe) racefiets te bewonderen. De enige die niet op de foto's staat is natuurlijk de "fotograaf", maar zijn tijd komt nog wel :-) De groeten van Team Sogeti. En blijf ons volgen (en sponsoren!) Frank
Aan het begin van elk jaar houden we bij Sogeti een kick-off bijeenkomst. Ook dit jaar is het weer in de Heineken Music Hall (HMH). Dit jaar zullen TeamSogeti, het KWF en Alpe d'HuZes nadrukkelijk in de spotlight staan.
Tijdens onze Kick-off op dinsdag 19 januari maak je kans om een originele Johnny Loco fiets te winnen. Om mee te dingen hoef je alleen maar één of meerdere loten te kopen. Eén lot kost slechts 1 EUR en uiteraard, hoe meer loten, hoe meer kans. Door je bijdrage steun je TeamSogeti dat dit jaar de Alpe D’Huez meerdere keren wil bedwingen, het team fietst voor de KWF kankerbestrijding.
Het winnende lot wordt tijdens de Kick-off getrokken. Neem dus voldoende euro’s mee, liefst gepast. Wellicht ben jij dan na de kick-off de trotse bezitter van deze beachcruiser! De Johnny Loco Beachcruiser Sinatra (alleen in ‘men’ uitvoering) is te bewonderen naast de receptie in Vianen.
In de winter is het vaak behelpen met trainen. 's Avonds is het donker, in het weekend is het vaak slecht en guur buiten. Zeker als er, zoals nu, een pak sneeuw ligt. Voor velen is spinning in de sportschool dan een geschikte manier om de conditie op peil te houden (of brengen). Kies je niet voor de sportschool, dan heb je voor thuis de Tacx of een eigen spinningfiets tot je beschikking.
De grote vraag voor de thuis-trainer is dan: hoe moet je trainen? Welke trainingsvormen hanteer je, en welke schema's? Je kunt, zoals Frank dat doet, hulp inschakelen van professionele trainingsbegeleiders. Of, je kunt het doen op basis van dit artikel.
De essentie van het artikel is dat een goede training helemaal niet urenlang hoeft te duren. Je kunt al vanaf zo'n 30 minuten een effectieve training doen!
Zelf maak ik veel gebruik van de trainingsvormen "Threshold booster", "One-legged Wonder" en "Stairway to heaven". Met zulke prachtige namen kan een training natuurlijk nooit saai zijn! ;-)
Aanstaande zaterdag, 9 januari, zou de eerste gezamenlijke training van Team Sogeti plaats vinden vanuit Scheveningen. Door de aanhoudende kou, de sneeuw & gladheid op de weg is besloten deze 1e gezamenlijke training op de weg uit te stellen. We zullen nu waarschijnlijk 13 of 20 februari voor het eerst samen de weg op gaan. Wordt vervolgd!
Opgeven is geen optie. Geven wel.
Geven van energie, inspanning en geld.
Daarom doen wij, zes gepassioneerde medewerkers van Sogeti Nederland B.V. mee aan het prachtige evenement Alpe d'HuZes
Kijk ook eens op onze website
Je kunt ons volgen op Twitter
--------------------------------
